ေလ့လာၾကည့္ျခင္း

ဒီအေဆာက္အဦးကုိ ေတြ႔ေနတာၾကာပါၿပီ။ တစ္ခ်ိန္မဟုတ္ တစ္ခ်ိန္၊ သြားရင္းလာရင္း ေတြ႔မိ သတိထားမိေနတာပါ။ အေဆာက္အဦးက အေတာ္ေလးႀကီးတယ္ဗ်။ ဒါေပမဲ့ သူ႔ရဲ့ အျပင္အဆင္ ဒီဇိုင္းကေတာ့ ရိုးရိုးႀကီးနဲ႔ ဆြဲေဆာင္မႈသိပ္မရွိဘူး။ ၾကည့္လိုက္ရင္ ေရွးဆန္သလုိလို၊ လွ်ိဳ ႔၀ွက္မႈေတြ ရွိေနသလိုလို။ သူ႔ရဲ့ အ၀င္၀မွာေတာ့ အနက္ေရာင္ေနာက္ခံေပၚမွာ အျပာရင့္ေရာင္ စာလံုးေတြနဲ႔ ေရးထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္လုိဟာတစ္ခု ခ်ိတ္ဆြဲထားတယ္။ ေတာ္ေတာ္ေလး အားစိုက္ၿပီး ဖတ္ၾကည့္လိုက္တဲ့ အခါ ႀကိဳဆိုပါ၏ တဲ့။

ဒီေန႔က အလုပ္အားရက္။ လူေတြနဲ႔ ေတြ႔ဆံုဖို႔ ခ်ိန္းဆိုထားတာလည္းမရွိ။ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ကိစၥေတြ လုပ္စရာမရွိ။ ေျပာရရင္ေတာ့ ခါတိုင္း အၿမဲတမ္း ဖိစီးေနခဲ့တဲ့ ၀န္ထုပ္၀န္ပုိးႀကီး မရွိေတာ့သလုိလို၊ ပုိမိုေလးလံတဲ့ အရာတစ္ခုက ဖိစီးေနသလုိလုိ။ ေဘးပတ္၀န္းက်င္ကို သတိထားၾကည့္လိုက္ေတာ့ လူေတြအားလံုးက ကုိယ့္အာရံုနဲ႔ကိုယ္ နစ္ေျမာစီး၀င္ လႈပ္ရွားေနၾကတယ္။ ကိုယ့္ရဲ့ ႏွလံုးသားကေတာ့၊ နားၾကပ္ထဲက ၾကားေနရတဲ့ House Music beat ေတြနဲ႔ ထပ္တူ ကခုန္ေနတယ္။ ၾကာပါတယ္။ အားလံုးကို ထားခဲ့လုိက္ေတာ့။ ဒီအေဆာက္အဦးထဲ ၀င္ေရာက္ေလ့လာၾကည့္မယ္။

တံခါးကုိ တြန္းဖြင့္လုိက္တယ္။ ေသာ့ခတ္ Lock ခ်ထားတာမရွိ။ မင္းတုန္း မရွိ။ အားလံုးကုိ ႀကိဳဆိုတဲ့သေဘာဗ်။ ဖံုေတြတက္ေနတဲ့ တံခါးကို တြန္းဖြင့္လိုက္တဲ့အခါ ေတာ္ေတာ္ေလး ေလးလံေနၿပီး နား၀င္မခ်ိဳတဲ့၊ ေျခာက္ျခားစရာ ေကာင္းတဲ့ တကၽြီကၽြီျမည္သံက Music သံေတြကို လႊမ္းမုိးၿပီး နားထဲ၀င္လာတယ္။ ၀င္ဖုိ႔ျပင္ေနတဲ့ ေျခလွမ္းက နဲနဲတြန္႔သြားတယ္။ အထဲကုိ လွမ္းၾကည့္လိုက္ေတာ့ အျပင္ေလာကနဲ႔ ဆန္႔က်င္စြာ ေမွာင္မဲလုိ႔။ အလြန္ဆိုး၀ါးတဲ့ သစ္ေဆြးနံ႔၊ ဖုန္နံ႔၊ ေအာက္သိုးသိုးအနံ႔ေတြက အေျပးအလႊားထြက္လာၿပီး ႀကိဳဆိုၾကျပန္တယ္။ ကိုယ့္ရဲ့ ႏွလံုးသားကို ျပန္ၾကည့္လိုက္တဲ့အခါ Music Beat ေတြရဲ့ ႏွစ္ဆ ႏႈန္းနဲ႔ ခုန္ေနသလိုလို၊ လံုး၀ မခုန္ေတာ့သလိုလို။

ကၽြန္ေတာ္ အ၀င္၀မွာတင္ (၁၀)မိနစ္ေလာက္ၾကာေအာင္ ရပ္တန္႔ စဥ္းစားေနမိတယ္။ လမ္းေပၚက ျဖတ္သန္းသြားတဲ့ ကားဟြန္းသံနဲ႔အတူ ထူးဆန္းတဲ့အေတြးတစ္ခု ေခါင္းထဲ၀င္ေရာက္လာတယ္။ လက္ဖ၀ါးေတြကို လွန္ၾကည့္မိတဲ့အခါ ဖုန္ေတြနဲ႔ ေပပြေနတာ ေတြ႔ရတယ္။ ကၽြန္ေတာ္ တစ္စံုတစ္ရာကို ေလ့လာမိခဲ့ပါၿပီ။ ေတာ္ၿပီဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္ အခန္းျပန္ၿပီး စာဖတ္ေနေတာ့မယ္။ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ႔အတူ ခ်ာခနဲ လွည့္ၿပီး အေျပးတစ္ပိုင္း ျပန္လာခဲ့ေတာ့တယ္။

House Music ကေတာ့ မၿပီးမဆံုးႏိုင္ေအာင္ ဆက္လက္ေဖ်ာ္ေျဖေနဆဲ။